Opera in één acte over een vrouw, haar ex en de rest van de wereld
Het tweeluik is een indrukwekkende tour de force van mezzosopraan Ekaterina Levental…
…Regisseur Chris Koolmees actualiseerde de telefoonconversatie treffend tot een Facetimegesprek met slecht netwerk, wat de frustraties van de vrouw maar al te invoelbaar maakt….en wat geeft Levental er met haar gave mezzo, perfecte dictie en sterke présence indringend stem en gezicht aan.
…wat kun je muziektheatraal veel zeggen in één uur, met één vrouw op het podium.
Mischa Spel, NRC, juli 2020
Grandioze expressiviteit voor webcam.
Max Arian, Theaterkrant, 17 december ’18
…Het effect is overweldigend … Deze monoloog is een kleine voorstelling, maar hij is van een ongelofelijke kracht.
Nog nooit zal het publiek zo deelgenoot zijn geweest van de emoties van de hoofdpersoon!S. van Ek in Friesch Dagblad, 11 juni ’18
We communiceren steeds meer via een scherm, technologie zorgt er voor dat we altijd verbonden zijn. Wat betekent dit voor de kwaliteit van onze relaties?
Een aangrijpende en zeer actuele solo van Ekaterina Levental.
Een echte klassieker, deze Voix Humaine, maar nu met een camgirl als hoofdpersoon in een actuele ‘en quarantaine’ uitvoering. Zij verzet zich wanhopig tegen het definitieve afscheid van haar ex via een videochat. Of staat er meer op het spel?
Dit is in grote lijnen waar La Voix Humaine over gaat: Een vrouw heeft haar ex aan de telefoon, met wie ze vijf jaar lang een relatie heeft gehad. Zij is wanhopig op zoek naar houvast. Hij is zwak. Hij liegt tegen haar. Zij weet dat.
Oorspronkelijk (1930) een toneelstuk van Jean Cocteau, in 1959 bewerkt door Françis Poulenc tot een opera in één acte.
La Voix Humaine FaceTime combineert deze tekst voor het eerst met fragmenten uit een andere eenakter van Cocteau – Le Bel Indifférent – geschreven voor Édith Piaf in 1940.
Chris Koolmees creëerde een enscenering die een geheel nieuwe dimensie toevoegt aan deze klassieker, namelijk de mens die onthecht raakt van de samenleving, in een gevaarlijk spel met steeds wisselende waarheden. Dit spel eindigt onvermijdelijk, abrupt en onverbiddelijk: verbinding verbroken, het licht valt uit, het spel is over.
LEKS ontwikkelde speciaal voor dit project een multimedia-installatie. Via een webcam probeert de hoofdpersoon krampachtig de verbinding met de buitenwereld intact te laten. Ze faalt daar jammerlijk in. De soms lastig te definiëren grens tussen fantasie en werkelijkheid in de moderne media met ‘alternatieve waarheden’ als gevolg, wordt verbeeld in de live videochat die deze enscenering feitelijk is.
Nooit klonken wanhoop en liefdesverdriet zo hartverscheurend mooi.
Programma: La Voix Humaine FaceTime
muziek – Françis Poulenc (La Voix Humaine, versie voor sopraan en piano)
tekst – Jean Cocteau
Ekaterina Levental – spel en zang
Chris Koolmees – concept, regie en vormgeving
Yoram Ish-Hurwitz – piano (soundtrack)
Bert van Dijk – geluidsopname piano
Een productie van LEKS compagnie i.s.m. Oranjewoud festival.
Met dank aan Werkplaats Diepenheim.
Duur: ca 65 minuten. Frans gezongen met Nederlandse ondertiteling.
Speellijst La Voix Humaine FaceTime
Motivatie:
In deze productie is de telefoon uit La Voix Humaine vervangen door een webcam, als verbinding met de buitenwereld. De vrouw spiegelt zichzelf in een digitaal beeld. De wanhoop van deze vrouw herkennen we in onze alledaagse fixatie op schermen. Ze zoekt contact, houvast en bevestiging in een virtuele realiteit. Net als de man en vrouw in La Voix Humaine creëren we valse identiteiten, en spelen daarmee een intrigerend en tegelijk wanhopig spel.
Lees hier een mooi interview van François van den Anker met Ekaterina en Chris over deze voorstelling in La Place de l’Opera.
In de pers:
- recensie Mischa Spel – NRC
- recensie Max Arian – Theaterkrant
- interview François van den Anker – La Place de l’Opera.
- recensie Klinkend Haarlem – Winand van de Kamp
- recensies van presentatie in Oekraine
- recensie S. van Ek – Friesch Dagblad
- recensie Paul Herruer – Dagblad van het Noorden
- recensie Peter Franken – Basia Con Fuoco
Nog nooit zal het publiek zo deelgenoot zijn geweest van de emoties van de hoofdpersoon!
Ekaterina Levental vertolkte La voix humaine van Poulenc en wel in een versie voor piano (Yoram Ish-Hurwitz), een miniopera.
Nu heb ik wat tegen het standaard moderniseren van opera’s; vaak zorgt dat voor idiote anachronismen. Maar hier had Chris Koolmees, verantwoordelijk voor de regie en enscenering, deze telefoonmonoloog voor sopraan passend up to date gemaakt: de telefoon was vervangen door een webcam.
Dat had grote voordelen. Je zag beter wat er op het toneel gebeurde omdat alles real time (met enige vertraging) op een scherm werd geprojecteerd en dus ook -genadeloos! -de mimiek van Levental.
Het werd daardoor een indringende uitvoering waarbij je als publiek Levental dicht op de huid zat. Nog nooit zal het publiek zo deelgenoot zijn geweest van de emoties van de hoofdpersoon! S. van Ek in Friesch Dagblad, 11 juni ’18
Wat is echt en wat fantasie?
Regisseur Chris Koolmees laat aan ‘La voix humaine’ fragmenten voorafgaan uit een andere eenakter van Cocteau en verleent het verhaal zo extra perspectief.
Levental toont zich er een even bedreven actrice als zangeres. In haar stem en gebaren wisselen wanhoop en woede, berusting en rouw elkaar voortdurend af.
Uit spraakzang bloeit soms een ontroerende lyrische melodie op. Pianist Yoram Ish-Hurwitz kleurt de emoties prachtig mee.
Visueel is de voorstelling even eenvoudig als indringend. Koolmees heeft de ouderwetse telefoon met verbindingsproblemen vervangen door een webcam en een haperend internet. Op het grote scherm zien we het gezicht van Levental van heel dichtbij. Het maakt de beleving alleen maar beklemmender. Klinkend Haarlem – Winand van de Kamp, 11 maart ’23
© La Voix Humaine bladmuziek: Ricordi, Parijs / Albersen Verhuur B.V., ’s-Gravenhage.